DİPLOMA TÖRENİ HEYECANI-YILLAR YILLAR SONRA YAŞANAN MUTLULUK

Diploma töreni heyecanını bizimle yaşamak ister misiniz? Ne var sanki bunda, ya da bundan bize ne demeyiniz. Yaklaşık 30 yıl gecikmiş bir mezuniyet-diploma töreninden bahsedeceğiz. Mezuniyet heyecanı ve kepi havaya fırlatma sevincinden. İnsanın gerçekleştiremediği şeyler için söylediği “içimde bir uktedir” diye başlayan cümlenin sonlandırıldığı o ana tanıklık edeceğiz

Zaman içerisinde ışınlanalım. Hoooooop 30 yıl geriye gidiyoruz. Arşivlerden fotoğrafları çıkarıyoruz. Sanki buğulu bir camın arkasından bakıyoruz.

30 yıl önce Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümüne, gençlerin yanına gidelim.

Bu gençlerden birisi de ablam Neslihan. Seyahattutkunugezginlerin gezgin Neslihan’ı.

Verdiği birçok emek ile girdiği üniversite de birçok anılar biriktirmiş.

İyi kötü günler, başarılı başarısız olduğu zamanlar, yüksek not alınca yaşanan mutluluk, kötü notlardaki burukluk ve üzüntü.

Hayatında unutamayacağı anılar, günler, dostluk ve arkadaşlıklar edinmiş. Yaz demeden kış demeden gidilen günlerden bir gün……..

Zorlu geçen arazi çalışmalarından…….

Zevkli staj günlerine……

Ama hayallerinin temelini attığı yerden mezun olurken, başardım diyebilmenin noktasını koyarken bunu diploma töreni ile yaşayamamış, kepi havaya fırlatamamış. Mezuniyet hayatınızda bir kere yaşanacak bir şeydir. Diploma töreninde o kepi havaya fırlatmak sanki 4 yıl boyunca çekilen zahmetlerin verilen emeklerin bir göstergesi ve özgürlüğü gibidir.

Bunları yaşamadan alınan bir diploma ile mezuniyetinizi taçlandırsanız bile diploma töreni heyecanını zaman içerisinde burukluk ile anarsınız.

Hooooop haydi günümüze ışınlanalım ve burukluğun giderildiği o güne gelelim.

İşte yine Ziraat Fakültesi Bitki Koruma bölümünün bahçesindeyiz. Hummalı bir hazırlıktır gidiyor. Diploma töreni için hazırlıklar var. Cüppeler giyiliyor, birbirine yardım edilerek kepler takılıyor. Ama durun bir bakayım bu kişiler saçları ağarmış, yaş çizgileri yüzlerinde bayağı belirginleşmiş olgun gençler ya da kendi deyimleriyle “50’lik gençler”.

Ben kimmiyim?. Ben Perihan. Seyahattutkunugezginlerin küçüğü. Bu güzel olaya tanıklık ediyor, ablamın ve arkadaşlarının sevinçlerini ve heyecanlarını onlarla yaşıyor ve fotoğraflıyorum. Hadi aralarına karışalım.

Yıllar yılları kovalamış ama içlerindeki heyecan, tutku eskisi gibi hiç eksilmemiş. Diploma töreni başlamadan klasik resim çekimleri.

Yıllar yıllar geçmiş, hepsi Ülkemizin değişik yerlerinde göreve başlamış, bazıları sınır ötesine taşınmış (Binnur Perek- İngiltere). Bazıları emekli olmuş. Bazıları ise maalesef hayattan kopmuş, anılarda kalmış (Mustafa Sagut, Abdullah Çelik).

Ama hepsi bu gün heyecanla bir araya gelmişler. Yüzlerindeki heyecan ve mutluluk görülmeye değer. Hocaları da bizim gençleri bu güzel günde yalnız bırakmamışlar. İşte Salih Hoca ve Oktay Hoca ile sohbet başlamış bile.

Uzun zaman görüşemeyenlerin ama kalplerinin hep bir olduğu karşılaşmalar duygu yüklü anlar.

Sağolsunlar arada beni de unutmayıp fotoğrafa alıyorlar……

Bahçede gençleri izlemek keyifli olsa gerek. Ne günlerdi diyor ablam. Biz de bir zamanlar onlar gibiydik.

Eski günler anılıyor. Sohbet çok derin. Konuşacak o kadar çok şey var ki.

Anfi de tören başlamak üzere. Anfi ye gitmeden birer toplu fotoğraf alalım. Bu arada unutmadan bir teşekkür Prof. Dr. Selma Ülgentürk‘e. Bizim gençlerden Selma Ziraat Fakültesi Bitki Koruma Bölümünde öğretim üyesi olarak görev yapıyor. Bu günün düzenlenmesindeki en büyük pay ona ait. Resimlerde cüppesine dikkat ederseniz hem hoca hem öğrenci olarak yer alıyor. Teşekkürler Selma Hoca’ya.

İşte anfide yer almaya başlıyorlar. Aman o da ne sıralara sığamadılar. Hele bir de bu sıralar ne kadar da dar demezler mi. Tabi yıllar içerisinde büyüyen göbeciklerini düşününce atıyorlar kahkahayı.

Hepsinin yüzüne bakınca çoluk-çocuk sahibi hatta torun sahibi olan, hepsi işlerinde çok iyi olan, saçlarına aklar düşen bu kişilerin yaşadıkları her zorluğa ve acılara rağmen içlerindeki çocuğu hala koruduklarına tanıklık etmek çok güzel.

Tören başlıyoooorrrrr. Önce sinevizyon gösterisi ile geçmişi yad etmek. Burada bulunan ve olamayanlar ile o güzel günleri yaşamak.

Bir gün , bir gün birbirimizden ayrı …………diye başlayan hayatın içinde değişik şekillerde yoğrulurken bile kalplerinin bir olduğu bu günde işte bir aradalar.

Herkes sırasıyla diplomasını alıyor. Sevgili ablam Neslihan diplomasını Prof. Dr. Salih Maden Hoca’nın elinden alıyor.